چهارشنبه 16 مهر 1393 , 08:43
زندگی زیباست مثل لبخندیک بسیجی!
همسربسیجی- اکنون بعد ازبیست سال فهمیدم چرا معلم انشایم به آن یک خط من نمره بیست داد...بچه ها فکرکردندچون من عزیزکرده بودم بیست گرفتم...! اکنون بعد ازبیست سال می فهمم آن یک جمله من چه ارزشی داشت!
... نامه ای به خدا
خدایا! امشب یکی خوابم رابرهم زده است.
نمیدانم پروانه های دیگربیدارند یا نه؟!
ولی گویی صدای بال های سوخته وشکسته ام خواب همسایه های نازنینم را برهم زده است...
خدایا! کلاس چهارم ابتدایی بودیم .معلم انشایمان گفت ：زندگی راتوصیف کنید.
هنوزجنگ.نشده بود..
من نوشتم：زندگی یعنی بوی شکوفه های نارنج.
زندگی یعنی سپیدی گل های پرتقال.
زندگی زیباست به زیبایی عطرشکوفه های نارنگی...
دیروززیردرخت نارنج خوابیده بودم. چادرگل گلی مادرم را زیرم پهن کرده بودم.
گویی درخت نارنج من راندید!
ازخواب که بیدارشدم روی بدنم پربود ازشکوفه های خوشبوی نارنج .
زندگی یعنی عطردل انگیزشکوفه های نارنج.
بزرگترکه شدم.اول راهنمایی معلم انشایمان گفت：زندگی راتوصیف کنید.
جنگ تازه تازه شروع شده بود.
من نوشتم：زندگی یعنی رنگ لباس های خاکی!
زندگی زیباست مثل صدای پوتین های واکس زده.
زندگی زیباست مثل لحظه ی جدایی یک مادر ازفرزندش وبدرقه اوبرای جبهه.
زندگی زیباست مثل لبخندیک بسیجی....
مادرکه نبودم ببینم دردل ان مادرچه غوغایی است.!
من خواب بودم ورویایی!
برادرم دوسال ازمن بزرگتربود.
معلم انشایشان گفت：زندگی را از زبان یک بسیجی توصیف کنید.
انشاهایش رامن می نوشتم.
نوشتم زندگی یعنی بوی خاکریز.
زندگی یعنی بوی باروت.
زندگی زیباست مثل لحظه ای که فانوسقه ات رامی بندی. مثل لحظه ای که پیشانی بندیاحسین همرزمت رامی بندی.
مثل شب های جبهه.
زندگی زیباست مثل صدای یاحسین شب های عملیات.
مثل لحظه ای که برادرت روی مین می خوابد و بدن تکه تکه اش راهی باشدبرای پیروزی همرزمانش...
به مادرم بگوییدزندگی زیباست مثل لحظه ای که من روی مین خوابیدم.
به مادرم بگویید زندگی زیباست حتی بعدازشهادت من.
یادم میایدمعلم انشای برادرم عصبانی شد ونمره ای بدبه اوداد!
همه بچه هاتعجب کردند آخراوهمه انشاهایش رامن می نوشتم و اونیزهمیشه بیست می گرفت...
ازکارمعلم سردرنیاوردیم تااینکه بعدهافهمیدیم خبرمفقودالاثرشدن برادرش را آن روزهابه مادرش داده بودند....
ومن هنوزمادرنشده بودم
من هنوزهمسرنشده بودم تابفهمم خبرازدست دادن عزیزچقدر رنج آور است....
من خواب بودم و رویایی...
وقتی سال چهارم شدم معلم انشایمان گفت：زندگی راتوصیف کنید ومن دریک خط نوشتم ：زندگی زیباست مثل لبخندیک بسیجی!
معلم انشایم خندیدوهیچ نگفت.
بعدهافهمیدم اوخواهریک جانبازاست که بعدازجنگ به خانه بازگشته بود و او هر روز لبخند او رامیدید و خدا راشکرمی کردکه زنده است...
اکنون بعدازبیست سال فهمیدم چرامعلم انشایم به آن یک خط من نمره بیست داد...
بچه هافکرکردندچون من عزیزکرده بودم بیست گرفتم...
اکنون بعدازبیست سال می فهمم آن یک جمله من چه ارزشی داشت!
اکنون می گویم：واقعا" زندگی زیباست مثل لبخندیک بسیجی حتی اگرپیر وشکسته شده باشد...
خدایاانشایم رابیست بده وبه خاطراین بیست همه بسیجی هاوعزیزانشان را١٠٠سال عمرطولانی بده...
خدایابه این شب عزیزاسماعیله ای ماراسلامتی وطول عمربده تاماونوه هایمان بنویسیم： زندگی زیباست مثل لبخندیک بسیجی...
بسیج لشکر مخلص خداست.
بسیجی نهایت صداقت .گذشت.ایثار.فداکاری.اخلاص.سعه صدر.ایمان. اعتقاد.ازجان گذشتگی.تعهد.میباشد.بسیجی سرچشمه همه خوبیهاست.دفاع مقدس بدون کلمه بسیجی هیچگونه معنای پیدا نمی کند.پیروزیهای دفاع مقدس بدون بسیجی بدست نمی آمد.حالا همه ماها.بخصوص مسئولین ونمایندگان مجلس آیا توانسته ایم.حق وحقوق رزمنده بسیجی را اداء کنیم.یا تمامی حرفهایمان فقط درحرف وشعار تمام می شود.ودرعمل نمره مان صفر است.ووجدانمان رازیر پا گذاشته ایم.وحق وحقوق بسیجی راضایع وپایمال کرده ایم.ارزش انسانها به اعمالشان میباشد.درمرحله عمل چکار کرده ایم.مهم است.وگرنه زبان استخوان ندارد.ومی چرخد.ما میتوانیم سربندگان خدا راکلاه بگذاریم.ولی هیچوقت نمی توان سرخدا راکلاه بگذاریم.وقاضی اصلی خداوند بزرگ وبلند مرتبه میباشد.اوست که درنهایت درمورد همه انسانها قضاوت می کند.
رزمنده بسیجی باید درقوانین ومقررات وسند خدمات رسانی به ایثارگران به جایگاه واقعی خود برسد.واگراین کارصورت گرفت.ما می توانیم اداء کنیم.که ترویج فرهنگ ایثار وشهادت صورت گرفته است.وگرنه تمام شعار ها وحرفها.فقط درمرحله شعار وحرف است .ونه چیز دیگری.
موقعی که رزمنده بسیجی درپیچ وخم مشکلات گیر کرده است.وهیچ قانونی از آن حمایت نمی کند.دگرحرف وشعارهیچ فاید ه ای ندارد.امیدواریم.که تمامی مسئولین ونمایند گان مجلس هرچه زودترجایگاه واقعی رزمندگان ایثارگر بسیجی رادرقوانین ومقررات مشخص نمایند.بعداز گذشت 26 سال از دفاع مقدس.با کمال تشکر.
سلام خواهر بسیجی من .
دلنوشته زیبائی بود !
اما دیروز فرزند 17 ساله ام وقتی در اوج تشنج جان میدادم و از دهانم بجای کف همراه خلط های خون جاری بود فرزندم فریادمیزد که : خدایا من به اینگونه زیستن بابا راضی نیستم ترو به عظمتت بابامو به عمو حمیدم (باکری)برسون !!! من خوشنود از دعای فرزند نوجوانم آمین میگفتم و لبخند تلخ بسیجی رو در اوج غربت به تصویر میکشیدم ! خنده تلخ من از گریه غم انگیزتراست . کارم از گریه گذشته است که به آن میخندم . /
هنوز تو شوک حرفها و دردلهاو نهیب مردانه .....اولین روز حضورت هستیم !
اصلا بابا جان حالا که خطو باز کردی و دور درد دل کردن .... شاید خواهر بسیجی ها و خواهر پاسدارها و همسر.... هم حرف داشته باشند . ... مهلت بده دیگه !