حال و هوایم را خدا می داند

محسن ناطق- با تشکر از جانباز شیمیایی عزیز و کارشناس محترمه ستون سلامت که بسیار راهگشا و لازم بوده و کمک شایانی به جانبازان و سایر کابران گرامی می باشد.
از همان لحظه که دچار موج گرفتگی شدم حدود سه ساعت بیهوش شدم. بعد از به هوش آمدن تا دقایقی قادر نبودم بدنم را حرکت دهم. به قول بچه ها انگار بدنم هزار کیلو بود. مدتها احساس سرگیجه و تهوع یا فراموشی آزارم داد. گاهی بطور ناگهانی از منزل خارج شدم و در خیابان های دورتر به خود آمدم در حالی که مسیر حرکت یا وسیله را به یاد نداشتم. گاهی برای اولین مرتبه به محلی رفتم که احساس کردم قبلا" آنجا بودم. صداهای محیط یا تکرار شونده باعث از دست دادن کنترل بود. تا جایی ادامه داشت که ضربه زدن به لوازم خانه و درها و پنجره ها ، فشارهای درونی را تخلیه کرد.

از روز اول توسط بنیاد به پزشک جراح متخصص مغز و اعصاب برای معالجه عصب دستم معرفی شدم که ایشان وظیفه درمان اعصاب و روان هم به عهده داشت. ماه ها گذشت تا عوارض شدید فروکش کرد اما فراموشی موقت و استرس دائمی باقیمانده که قابل درمان نیستند. البته بعد از چهار سال به پزشک متخصص اعصاب و روان معرفی شدم و چند سال در بیمارستان آزادی و نواب صفوی تهران و از آنجا به بیمارستان سینای همدان که بنام فرشچیان تغییر نام داده تحت درمان بودم.

از سال 67 با دکتر کیهانی نژاد که آن موقع از اعضای شورای پزشکی و رییس بیمارستان روانپزشکی آزادی بود آشنا شدم که علاوه بر تجویز داروهای مناسب و کارآمد نحوه رفتار و گفتارم را کنترل کرد که بسیار مؤثر بود و توانستم از سال 76 به مشهد مقدس نقل مکان کرده و شاغل شوم که اشتغال نیز بسیار موثر بود. این روزها مشکل استرس و دلشوره همراه با کابوس های شبانه دائمی آزارم می دهد. از سوی دیگر عوارض داروها و مجروحیت کمر و فک به خصوص سوت گوش ها به سمت سکوت و عزلت و غم و غصه مشکلات مردم و جانبازان به طرف حرم مطهر حضرت امام رضا (ع) سوقم می دهند اما مسئولیت اجتماعی در مقابل هموطنان عزیزمان و تامین معیشت خانواده بر دوش تمام جانبازان سنگینی می کند.
موضوعاتی که ذکر کردم مشکل تمامی جانبازان و رزمندگان می باشد که به طور قطعی نیاز به درمان تخصصی و تذکرات لازم به مسئولین ارشد کشور دارد لذا بازهم تکرار می کنیم تا مسئولین قدرشناس گنجینه باارزش پیشکسوتان ایثار و شهادت باشند.