شنبه 05 مهر 1393 , 08:47
به جای فرستادن مددکار
ناشناس- اکثر جانبازان 70% فقط اسم شان بر سر زبان هاست که به آنها زیاد میرسند و ... ولی من چند نفر از آنها را می شناسم که هیچ امتیاز خاصی به آنها تعلق نمی گیرد . به خدا حتی ویلچرهایشان قدیمیِ قدیمی است (با اینکه پاهایشان از ناحیۀ بسیار بالاتر از زانوها قطع است)
برای رفتن به مسافرت هم مشکل دارند و حتماً یکی باید همراهشان باشد تا ویلچر آنها را حرکت دهد. در صورتیکه جانبازان قطع 2 پا باید یک پرستار مرد داشته باشند تا حداقل ویلچر آنها را جابجا کند ، مادر و همسر که توانایی ندارند مثلاً ویلچر یک جانباز را از پله ها بالا و پائین ببرند یا از صندوق عقب ماشین داخل و خارج کنند.
حتماً می گویید چرا خودشان مشکل شان را در سایت فاش نمی نویسند! زودتر بگویم که برخی خانواده هایشان نمی گذارند آنها با سایت های ایثارگری آشنا شوند و اصلاً امکان استفاده از اینترنت را در اختیار آنها قرار نمی دهند تا مبادا روحیه شان با خواندن این مصائب و مشکلات خراب شود. می گویند بگذار دلشان خوش باشد و غم و اندوهی بیشتر از غم و اندوه خودشان نداشته باشند ....به خدا دردهای فانتومی دارند!
سر کارشان مرتب به آنها می گویند چرا از سنوات ارفاقی استفاده نمی کنید !؟ (می خواهند جانبازان را خانه نشین کنند ) - آنقدر نگران آینده خودشان هستند که من بیشتر دلم برایشان می سوزد . البته نه آینده ی مالی بلکه از این بابت که با این وضعیت پروتزها و همان مسائلی که نوشته اید چکار کنند !؟ (نمی خواهند برای حرکت و راه رفتن خدای نکرده محتاج دیگران شوند ) چون اینها در سنین بسیار پائین که از دلاورانو قهرمانان وطن بودند جانباز شدند و مسلماً حفظ این عزت نفس و سربلندی برایشان از همه چیز مهم تر است.
چند بار خواستم به کمیسیون ماده 16 شکایت کنم ولی می گویند : تا وقتی خودشات شکایت نکنند
فایده ای که ندارد هیچ تازه ممکن ست برای خودت هم بد شود ! ( به جرم تحریک جانباز 70% برای گرفتن حق و حقوقش !! ) کاش میشد مثل آقا وفا یا زهدی 70% خودشان زندگی شان را بنویسند، ولی ...
اگر بنیاد یا یکی از ادارات شهرمان بفهمد ما این مشکلات را در سایت ها می نویسیم، شروع می کنند به لج و لجبازی !! مثلاً مادرِ من فقط چند سال سنوات ارفاقی می خواهد که به او نمی دهند. اگر بدانند در سایت هم نوشته ایم که دیگر نور علی نور می شود !! تصمیم گرفته ام هر وقت مشکل مادرم حل شد ، پته ی خیلی از ....را بندازم روی آب !
آنها آنقدر بد و کینه ای هستند که حتی از روی نوشتن نوع مشکل یا نوع ایثارگری افراد را شناسایی می کنند و به او تذکر می دهند و ..... حالا هم من اسم شهر و استان و خودم را نمی نویسم تا وقتش برسه !! آن وقت خواهند دید که برای ماده 13 آنها پشیزی ارزش قائل نیستیم ...
در پایان : ریاست کل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان ....لطفاً به جای فرستادن مددکاران "خانم " جهت سرکشی و تفحص های بیهوده از خانواده ها ، تحقیق و بررسی کن که چرا جانباز 70% قطع دو پای شَهرت ، حتی ویلچر درست و حسابی ندارند ! و بیچاره ها یا مجبورند از ویلچر استفاده نکنند یا خودشان با دست های خودشان (چرخ های آلوده و کثیف آن را حرکت دهند) و چرا پرستار ندارند ؟! (حداقل برای انجام کارهای ضروری که مجبورند از ماشین پیاده شوند ) - خدایا به مسئولین ما درد و درک عطا کن البته منظورم دردهای فانتومی یا جسمی نیست بلکه درد انسان بودن ....
با تشکر : ناشناس از شهری ناشناس با مسئولینی ناشناس تر !!
آقای شهیدی محلاتی بخاطر خدمات ارزشمندت در این 14 ماه شرمنده ات هستیم .
شهیدی : مچکریم = متشکریم
فقط لطف کن این لایحه "جامع" را زودتر اجرایی کن . اصلاح پیشکش.
نگو بودجه نداریم بخدا ما کشور ثروتمندی هستیم ...خیلی خوب هم
بودجه داریم .