برای خودم ناراحت نیستم!

طوطی کوتوله- این باعث دلگرمی و ایجاد امیدواری برای جامعه جانبازان است که نماینده ایثارگری داد از بی مهری به این قشر از جامعه را فریاد می کند !
به والله به والله که با اینکه خودم در زندگی دارم دست و پنجه نرم می کنم و با بالارفتن سن و سال و تحلیل بنیه هر روز با یک بیماری جدید روبرو میشم به خاطره فشارهای عصبی دندانهام همه خرد شدند. صبح ها وقتی ازخواب پا میشم جمجمه ام ازدرد فشار فک هایم درد شدیدی دارد و چشمانم ضعیف و ضعیف تر می شود. به خاطر ضرب و شتمی که در دوران اسارت داشتم مهره های کمر وگردن هم منحرف و فاصله دارد و بنا به تشخیص دکتر از هرگونه حرکت های شدید فیزیکی معاف می باشم اما با اینهمه به خاطر خودم ناراحت نیستم! فقط نگران حال مجروحین شیمیایی و ضایعات نخای هستم. نگران همسران ایشان هستم که باید به جای دکترهای بنیاد به دنبال کپسول اکسیژن و آمپول و قرص باشند و غیر از هزینه های جاری، گرفتار مجاری تهیه دارو باشند و اگر اگر اگر دولت خدمتگزار به فکر این قشر از جامعه ایثارگر باشند، خواب راحتی نخواهند داشت و تا رفع دغدغه های این خانواده دست از پیگیری و تلاش بر نخواهند داشت.

بعد جناب نماینده اگر برای انحلال بنیاد و ایجاد یک نهاد  نظامی ارتشی به جای بنیاد برای رفع نقیصه های موجود پیشنهاد بدهید و کلا" اموال و املاک بنیاد را جزء صندوق ارتش به جهت حمایت های مالی و درمانی جانبازان قرار دهید، متوجه رضایتمندی بیشتری دراین جامعه خواهید شد.
چراکه در بعضی از موارد بودجه به حسابه عمومی بنیاد واریز شده اما بنیاد آن را درجایی به راه و روش و سلیقه خود هزینه کرده و یا خیلی از تسهیلات را پنهانی به برخی عطا نموده که این مسائل در ارتش به هیچ وجه دیده نشده. با یک نظرسنجی ساده خواهید دید نه این رئیس بنیاد و نه در دوره های قبلی نظمی در هزینه ها نخواهید دید.
به هرحال امیدواریم صدای نارسای جانبازان ازطریق حنجره مبارکتان به گوش مدیران ارشد نظام خصوصا" مقام معظم رهبری برسانید.