70% یعنی شهید زنده

ولی ملایری- عرض می شود که خانواده جانبازان 70% با وضعیت جسمی و روحی و فیزیکی، که فرد جانباز دارد رنجی که می کشند کمتر از رنج فقدان شهید برای آن خانواده عزیز نیست! زیرا علاوه بر درد و آلامی که به طور مرتب و مداوم جانباز از مجروحیت خود متحمل می شود، همه نگاه خانواده به طور مداوم مصروف نگه داری از وی می شود؛ ماننده: بردن به بیمارستان برای مداوا، گرفتن دارو، تر و خشک کردن وی و غیره.

همچنین این موضوعات سبب ایجاد استرس، افسردگی، عقب ماندگی از رشد و کار و زندگی آن خانواده شده است و می شود. جانباز 70% از این نظر شهید زنده است که جمع عددی مجروحیت های وارد بر بدن وی بر اساس ضرایب درصدی بالای (100%) می شود؛ که پزشک متخصص در این امر مجموع درصدها را در داخل فرمولی قرار می دهد و شیب آن را می گیرد. چنان چه طبق فرمول اگر جانباز، 70% یا بیشتر شود آن را 70% می نامند و اگر کمتر شود زیر 70% می نامند.

از این نظر جانباز 70% را شهید زنده می نامند؛ ولذا قانون گذاران محترم هر حق و حقوقی که برای شهید و خانواده شهید منظور می نمایند باید برای جانبازان 70% و خانواده آنها این حق را در نظر بگیرند. اینجانب دنبال توصیف وضعیت جانباز 70% و خانواده اش نیستم. بنده جانباز 70% هستم و همچنین برادر شهید. مطالب کوتاهی که نوشته ام یک هزارم مشکلاتی که دارم نیست. فقط می خواهم توجه برادران قانون گذار را به این موضوع جلب کنم که یک نگاه تحلیلی و همچنین تصویری از زندگی این قشر از جانبازان و خانواده آنان داشته باشند؛ و حقوق این افراد جامعه را با رأی خودشان دفاع نمایند.
والسلام علی من تبع الهدی