کسی حالت را نمی داند

محمدرضا- ای وجدان های بیدار بینیدچرا رزمنده دلاور شما سلامتی خودش را فدا کرد و خم به ابرو نیاورد؟ درزمان عملیات‌ ها مجروح سطحی وحتی عمقی می گفت من طوری نشدم و همراه همسنگرخود به جنگ ادامه می داد. اما همان رزمنده امروز اگه برای معاینات پزشکی توسط بنیادشهید به مراکز درمانی فرستاده می شود آرزویش این است که آزمایش چیزی نشان دهد که طرف شیمیایی است! برای چه اینطور باید باشد؟ چون کارش گیراست وتنها با افزایش درصد گره ای ازکارش گشوده می شود. هرچند همه می دانیم که حق بااوست. درصدهای بسیاری ازاو دزدیده شده.

چرا اکثر رزمنده ها را برای کمیسیون به صف کردند. نمی دانید آنها کجا وجه برسرشان آمده؟ وبعضی ها را تا تمام مناطق جنگی و نظامی. می فرستند دنبال چه جواب درفکربیدار همه است آخه درجنگ نقل ونبات بخش نمی کردند، چه بی گناهانی از این رزمنده ها هستند که هنوز متوجه نشده چرا اعصابش اینقدر خراب است و چرا مانند مردم عادی نیست.... وچرا با وخانواده اش برخوردهای سردی دارد! چرا با فرزندش نمق تواند گل بگه وگل بشنوه!؟ میدانی چرا؟ چون خرج کرد جوانی، اعصاب وسلامتیش رابرای....... که هیچ بویی از انسانیت نبرده اند حسابی خود رابه خواب زده اند.
ای مردم هرچه بود نبود گذشت و وایثارگران آفتاب لب بومند اینها را برای تاریخ گفتم.