سه شنبه 31 تير 1393 , 14:13
حفظ شأن جانبازی بدون پول
وفا- برادر من! گفتید اگر دو میلیون هزینه دندانپزشکی را نداشتم آیا باز هم شان جانبازی را بجا می آوردم؟ برای جواب به شما یک ماجرا را تعریف میکنم که امیدوارم جوابگوی شما باشد.
بنده در سال 74 مقداری پول داشتم و آن را در بانک مسکن به سپرده گذاشتم و پس از یکسال فقط از بابت سپرده گذاری وام گرفتم . تا آن زمان وام تبصره 52 ایثارگران با 4% بهره ابلاغ نشده بود و وام بنده مانند سایر عموم 14% بهره داشت و در سال 75 به خانه جدید نقل مکان کردم اما متاسفانه بین حقوقی که میگرفتم و قسط خانه تناسبی نداشت و من قادر به پرداخت اقساط نبودم در همانزمان مصادف شد با بهای جهانی نفت به زیر 10 دلار و دریافتی هایمان بسیار تنزل پیدا کرد به بن بست خوردم . چه کنم؟ برم بنیاد گریه زاری یا منزلم مصادره بانک شود؟ در نهایت یک تصمیم به ذهن من آمد و آنرا عملی کردم .
رفتم قائمشهر در 20 کیلومتری ساری مرکز استان که هزینه ها پائین تر بود یک خانه پیدا کردم مشترک با صاحبخانه و فقط یک اتاق 12 متری داشت با یک آشپزخانه بدون حمام آنجا را با هزینه کمتر اجاره کردم و آپارتمان 100 متری خودم را که در بالای شهر بود با هزینه بیشتر اجاره دادم و به قائمشهر نقل مکان کردم و در یک اتاق سکنی گزیدم فرزندم کوچک بود و مدرسه نمی رفت اما خدا را با تمام عظمتش سوگند میخورم بیشترین بار این فشار به گردن همسر فداکارم آفتاد که در سرمای زمستان حیاط می شست و آبگرم هم نداشتیم من فقط نشسته بودم و می خوردم و می خوابیدم و خجالت می کشیدم به بستگان آدرس بدم و بیایند ببینند من آپارتمان نو ساز را به دیگری دادم و خودم اینجا زندگی می کنم و این برایم سنگین بود.
سرتان را درد نیاورم یک سال گذشت حقوق ها بیشتر شدند اما قسط ثابت و توانستم بعد از یکسال زندگی بسیار سخت که خاطرتان را مکدر نمیکنم و می گذرم مستاجرم را به تخلیه راضی کنم و به آپارتمان خودمان یعنی من و همسرم برگردیم و این باعث شد تا بتوانیم خانه مان را حفظ کرده و تا بحال هم دارم همینجا زندگی می کنم.
آری برادر من با بی پولی هم می شود شان جانبازی را حفط کرد و جلوی هیچ کس جز خدا گردن کج نکرد فقط باید بدانید چه گزینه هایی دارید تا از مشکلات راه به در روید.
امیدوارم منظورم را در این چند خط گرفته باشید و فقط و فقط یک توصیه برادرانه از شما دارم که ندانسته پیش داوری نکنید . زندگی آنقدر فراز و نشیب دارد که شاید ما روزهای خوش را تجربه می کنیم و می توانست بدتر از این باشد. من از زندگی خودم بسیار راضی ام همسری دارم نمونه که مشابه ندارد و یک پسر که دانشجوی رشته حقوق است و بسیار عاقل و سر به راه.
خداوندا این روزهای خوش را از ما دریغ نکن. ما به همین هم راضی و خوشنود هستیم و هدفمان کسب رضایت توست چون فقط خدا مطلق بزرگ است و بقیه نسبی اند. یا حق
برادر عزیز همچنان که خودتان فرمودید پیش داوری نکنیم. هر کسی زندگی، مشکلات، توانایی، ظرفیت و جایگاه خانوادگی خاص خود را دارد،
موردی را که من به عنوان مشکل از آن نام میبرم شاید در نظر جنابعالی اصلا اهمیتی نداشته باشد وبالعکس شاید در جایی که من زندگی می کنم، شأن جنابتان اجازه عبور از آنرا به شما ندهد، خودرویی که همسر من گاهی برای جابجایی حقیر وگاهی به فراخور نیاز با آن تنها در خیابان تردد میکند شاید همسر شما برای مسافتی کوتاه و به عنوان مسافر رغبت سوار شدن به آن را نداشته باشد، ودست آخر اینکه برادر عزیز جانباز اگر همان موقع که در اطاق کوچک مستاجر بودید و حمام و آب گرمی نداشتید این حوادث واقع میشد آتش شما خیلی تند تر از دیگران میبود و در پایان از ته دل میگویم با همه این اوصاف دوستت داریم چون دوست داشتنی هستی کمی هم دعایمان کنید التماس دعا
وفا جان چقدر زندگیت مشابه زندگیه منه بوده با تمامیه گهرهایکه ریختی صددرصد موافقم چون با پوست واستخونم درکت میکنم
اول به تو تبریک میگم بخاطره همسره صبورت که میدونم چقدر سختیهارو تحمل کرده وباید بخاطره چنین همسری به فرشتگانه آسمونها فخر بفروشی بعد بخاطره فرزندت که دونسته بابته توفیقی که خدابهش لطف کرده فرصتهاشو از دست نده وحفظ شان پدرشو بدقت عمل کنه
دوم اینکه بله میشود با حداقلها بیشترین حض را توزندگی فراهم کرد چون خیلی از مرفحینه بهظاهر بیدرد جامعه مثله منو شما حسرته داشتنه ساعتی آرامش کناره همسرو فرزندشونو دارند ما سبک بال زندگی میکنیم
میگن بهلول روزی همسفره مردی متمول شد در بینه راه صحبت از مال و منال شد ومرده مالدار همش از وضع بهلول خرده میگرفت بهلول برای اتبات حرفش که گفته بود برای هرچی که بدست آوردی روزه رستاخیز جواب بدی به مرد گفت پا بنده خودرا باز میکنیم روی شنهای تفدیده به ایستیم واموالمان را بشماریم مرد قبول کرد وهردو این کردند مرد اول رفت هنوز اموالش را به نیمه نرسانده بود که پوسته کفه پایش سوخت آمد کنار نوبته بهلول شد رفتو پفت من ولباسه تنم منولباسه تنمو خرم مرد گفت همین بهلول گفت همین حالا مسداقه زندگیه منو شماست که بخاطرش به هیچ کسی مدیون نیستیم و رزقه حلال چنان سبک بالمون کرده که فقط سرمون رو تنمون سنگینی داره که آخر سر تو همین سایت ببادش میدم راستی هنوز قایمشهری اگه باشی منم تو آمل هستم از قوله من به همسرو فرزندت سلام برسون وبگو مثله همسر و پسرم تمام قد به احترامتان می ایستم و ستایشتان میکنم
انشالله همیشه کانونه زندگیتان گرم وگرمتر بماند خدا از گنجینه های غیبش مشگل گشایه کارتان شود آممممممممیییییییییین