تشویق به استقلال در کودکان

م صادقی (کارشناس مشاوره) - مشغله ها و مشکلات گاهی فرصت این را از آدم می گیرد که با توجه بیشتری به تربیت فرزند یا نوه خود فکر کند. حال اگر نوعی بیماری به صورت دائم نیز همراه انسان باشد، شاید مزید بر علت شود. از آنجائی که ایثارگران گرانقدر و خانواده هایشان به دلیل شدت جراحات و عوارض جانبازی یا آزادگان، رنج های زیادی را در طول زندگی خود متحمل می شوند و این می تواند حتی بر جو خانواده نیز تأثیر بگذارد، بر آن شدیم تا تعدادی از راه حل های توصیه شده روانشناسی را جهت تربیت کودکان در جهت حفظ استقلال بیشتر بیان کنیم تا شاید در با به کارگیری آنها، ارتباط بهتری با فرزند یا نوه خود برقرار کنیم.

بیشتر کتاب های تربیت کودک به ما می گویند که یکی ازمهمترین اهداف ما به عنوان پدر ومادر و بزرگسال یاری کردن کودکان برای یافتن شخصیتی مستقل از ماست. یاری کردن آنها برای اینکه بتوانند بدون ما خودشان را اداره کنند. همه ما اصرارمی ورزیم که کودکانمان نسخه بدل ما نباشند، بلکه انسان هایی باشند مستقل، باسرشتی مخصوص به خود و با سلیقه ها و امیال و آرزوهایی متفاوت باما.

با این تفاصیل چگونه می توانیم به آنان کمک کنیم تا شخصیتی جدا ومستقل بیابند؟ با آزاد گذاشتن آنها برای انجام کارهای خود؟ اجازه دادن به آنها تا خود با مشکلاتشان دست وپنجه نرم کنند؟ آزاد بگذاریمشان نا از اشتباه های خود درس عبرت بیاموزند؟

دوصد گفته چو نیم کردار نیست.

مسءله این است: وقتی شخصی مداما" به دیگری تکیه کند، احساسات خاصی برانگیخته می شود. برای اینکه روشن شوداین احساسها چگونه اند، عبارت زیر رابخوانید و به واکنش خود بیاندیشید.

1-شما 5ساله هستید ودر جریان روز از پدرو مادرتان می شوید که می گویند:

(لوبیا سبزتو بخور، سبزی واست خوبه)

(بیا زیپ لباستو واست ببندم. )

(خسته ای برو دراز بکش واستراحت کن.)

واکنش شما.........

2-شما 18ساله هستید.والدینتان می گویند: لازم نیست رانندگی یاد بگیری.من درمورد حوادث خیلی عصبی هستم. هروقت جایی بروی، خوشحال می شوم خودم ببرمت. فقط کافیه لب ترکنی.

واکنش شما....

3-شما بزرگسال هستید وکارفرمای شما می گوید:

(یک چیزی می خواهم به شما بگویم که برایتان خوب است.بهتر است در مورد بهبود بخشیدن به کارهای اینجا نظر ندهید. سرتان به کار خودتان باشد. من به شما حقوق نمی دهم که نقشه طرح کنید...)

واکنش شما ....

به جرأت می توان گفت که شما می خواهید احساسات کودکانتان را به سوی احساساتی که هم اکنون یادداشت کرده اید سوق دهید.هنوز هم مردم وقتی به دیگران نیازمند می شوند و در شرایط وابستگی به دیگران نیازمند می شوند و در شرایط وابستگی به دیگران قرار می گیرند، آنچنان که باید نسبت به آنان سپاسگزار نیستند و معمولا" به شدت احساس بیهودگی،رنجش، ناکامی و خشم می کنند. این حقیقت تلخ می تواند وضع دشواری برای والدین به وجود بیاورد و واضح است که کودکان به سبب جوانی و بی تجربگی به ما تکیه می کنند و ما باید بسیاری از کارها رابرای آنان انجام دهیم.(به آنها نشان بدهیم) ازسوی دیگر روشن است که وابستگی آنان می تواند به خصومت منجر شود.

آیا راهی وجود داردتا احساس وابستگی کودکانمان را به حداقل برسانیم؟ در اینجا تعدادی مهارت های ویژه ارائه می شود که کودکان را یاری می دهد به جای تکیه به والدین، به خود متکی باشند.


تشویق به استقلال

1-بگذارید کودکان خود انتخاب کنند.

(امروز دلت می خواد شلوار خاکستری تو بپوشی یا شلوار قرمزتو؟)

2-برای تلاش کودک احترام قائل شوید؟

(در شیشه مربا ممکنه سخت باز بشه. گاهی اگه درشو با قاشق بکوبی راحت تر باز میشه.)

3-بیش از اندازه سوال نکنید

4-در پاسخگویی به سوالات عجله نکنید.

(سؤال جالبیه، خودت چی فکر میکنی)

5-کودکان را تشویق کنید تا از منابع بیرون خانه استفاده کنند.

(شاید فروشنده مغازه ماهی فروشی چیزی در این باره بداند.)

6-امید را از دست ندهید.

(پس می خوای بری تو نمایش بازی کنی !تجربه خوبی برات میشه.)

رسول اکرم صلى الله علیه و آله :

أَکْرِمُوا أَوْلَادَکُمْ وَ أَحْسِنُوا أَدَبَهُمْ یُغْفَرْ لَکُم‏

فرزندان خود را گرامى بدارید و خوب تربیتشان کنید تا گناهان شما آمرزیده شود.